گاهی با هزینه‌ای کم می‌توان روح تازگی را در محیطی راکد و ساکت دمید و با به روز رسانی امکانات، آموزش را روندی دوست داشتنی‌تر، ساده‌تر و لذتبخش‌تر کرد.

جامعه یاوری فرهنگی در کنار فعالیت‌های مدرسه‌سازی و در مسیر رویکرد «مدارس دوستدار کودک» خود به بهسازی، نوسازی و تکمیل و تجهیز مدارس نیز توجه دارد. ما بر آنیم که ساخت و ساز مدرسه به تنهایی اهداف آموزشی را تامین نمی‌کند و برای یادگیری و آموزش دوستدار کودک لزوما طراحی و معماری پیچیده و خاص ضروری نیست. در مناطقی که این امر میسر نیست ما می‌توانیم به نوسازی و تجهیز مدارس موجود بپردازیم و فضا را به فضایی دوستدار کودک نزدیک‌تر کنیم.

علاوه بر میز و نیمکت و تخته و رنگ‌های گرم و روشن برای دیوارهای کلاس در این بخش سر فصل‌های تجهیز مدارس و دوستدار کودک شدن محیط آن را مرور می‌کنیم.

بهسازی مدرسه برای دانش‌آموزان با نیازهای ویژه ناتوان جسمی و حرکتی:

متاسفانه در معماری شهری، اماکن عمومی، وسایل نقلیه و ساختمان‌های ما عموما این مساله مورد غفلت واقع شده و گذران زندگی روزمره را برای افراد معلول و با شرایط ویژه دشوار و گاه غیر ممکن می‌کند. ما با در نظر گرفتن اینگونه موارد می‌توانیم کاستی‌های مدارس را جبران کنیم.

مواردی از قبیل وجود آسانسور در مدرسه، وجود رمپ برای عبور و مرور صندلی چرخدار، وجود نرده و طناب‌های کنار پله‌ها برای حرکت ساده‌تر دانش‌آموزان کم توان، نبود موانع در مسیر و استفاده از زنگ و صدا در کنار علایم نوشتاری برای نابینایان و کم بینایان، توالت فرنگی و دستگیره کناری و … مواردی از این دست ساده و کم هزینه، اقداماتی است که امکان و شوق مدرسه رفتن را در کودکانی با نیازهای خاص نیز میسر می‌کند.