هوالعشق

سرهایمان چه بلند شد وقتی که دیدیم پاهای او به زیبایی نوشت: « زندگی عشق است و دیگر هیچ  و من عاشق عشقم» …  و همین عبارت کوتاه بدل شد به عمارت‌های بزرگ و نورانی و عاشقانهء فرهنگی؛ مدرسه‌هایی که در آن « هر  روز اول صبح، بزبانی ساده مهر تدریس شود و ستایش خالق زیبایی‌ها و  … »

در تاریخ نسبتا طولانی جامعه یاوری فرهنگی، بی سابقه بوده است که جمله‌ای چنین خلاصه به بنایی چنان کامل بیانجامد و این نیست مگر همان اعجازِ محتوا و شکل نگارش و خودِ نگارنده و « سعیده » براستی در طول زیستن خویش چه اوج ها و ارتفاع‌ها آفرید و  چه حجم از عادات معمول زندگی را خرق کرد و شکافت.

امروز بر خود می‌بالیم که در زاد روز  خجسته‌اش ” تولد ار اده و تو انستن ” را جشن می‌گیریم و می‌گوییم گر  چه 70 سالگی را ندید اما بسیار  70 سالگی‌های  پی در پی نام و یاد و درس‌های عاشقانه او را بخاطر خواهند داشت، چرا که مرگ با جانِ شیفته و ارجمند او هیچگاه هما وردی نخو اهد توانست داشت.

« ماندگاری مهارت و مقام عشاق  است! »

 

18/ اردیبهشت‌ماه/ 1401

همه جامعه یاوری فرهنگی

 

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *