” هوالعشق “
سرهایمان چه بلند شد وقتی که دیدیم پاهای او به زیبایی نوشت: « زندگی عشق است و دیگر هیچ و من عاشق عشقم» … و همین عبارت کوتاه بدل شد به عمارت‌های بزرگ و نورانی و عاشقانهء فرهنگی؛ مدرسه‌هایی که در آن « هر روز اول صبح، بزبانی ساده مهر تدریس شود و ستایش خالق زیبایی‌ها و … »
در تاریخ نسبتا طولانی جامعه یاوری فرهنگی، بی سابقه بوده است که جمله‌ای چنین خلاصه به بنایی چنان کامل بیانجامد و این نیست مگر همان اعجازِ محتوا و شکل نگارش و خودِ نگارنده و « سعیده » براستی در طول زیستن خویش چه اوج ها و ارتفاع‌ها آفرید و چه حجم از عادات معمول زندگی را خرق کرد و شکافت.
امروز بر خود می‌بالیم که در زاد روز خجسته‌اش ” تولد ار اده و تو انستن ” را جشن می‌گیریم و می‌گوییم گر چه 70 سالگی را ندید اما بسیار 70 سالگی‌های پی در پی نام و یاد و درس‌های عاشقانه او را بخاطر خواهند داشت، چرا که مرگ با جانِ شیفته و ارجمند او هیچگاه هما وردی نخو اهد توانست داشت.
« ماندگاری مهارت و مقام عشاق است! »
18/ اردیبهشت‌ماه/ 1401
همه جامعه یاوری فرهنگی
