روز جهانی والدین نیز در تقویم جهانی یک روز اختصاصی می‌باشد. مجمع عمومی سازمان ملل متحد به موجب قطع‌نامه A/RES/۶۶/۲۹۲، از سپتامبر سال ۲۰۱۲ میلادی روز اول ژوئن را به عنوان روز جهانی خانواده نامگذاری کرد.
جایگاه والدین را در سراسر جهان دارای ارج و منزلت می‌باشد.
روز بین‌المللی والدین فرصت مناسبی برای قدردان بودن از از تلاش و ازخودگذشتگی همه والدین برای کودکان و خانواده خود در اقصی نقاط جهان است. والدین با هر رنگ، نژاد، مذهب، فرهنگ و ملیت؛ در همه نقاط جهان اولین سرپرستان و مربیان کودکان به شمار می‌روند که شادی را برای آنها به ارمغان می‌آورند.
پدرها
- پدرها برای آموزش به بچه‌ها با آنها وارد چالش می‌شوند. مسلم است که هم پدر و هم مادر می‌خواهند به یادگیری فرزند خود کمک کنند، اما هرکدام با شیوه‌ای متفاوت این کار را انجام می‌دهند. مثلاً در آموزش به یک فرزند ناامید، مادر سعی می‌کند به او کمک کند راه‌حل را پیدا کند، درحالی‌که پدر در لحظه‌های ناامیدی و سرخوردگی فرزندش، سعی می‌کند بیشتر با او سروکله بزند تا بچه خودش راه‌حل را پیدا کند.
- پدرها نسبت به مادرها، بچه‌ها را بیشتر به سمت اکتشاف و ماجراجویی تشویق می‌کنند. این شیوه پدران، که به کودکان یاد می‌دهند مواقع سخت، پایداری کنند، در بلندمدت باعث نتایج خوبی در عملکرد تحصیلی و زندگی اجتماعی بچه‌ها می‌شود.
- پدرها تمایل دارند فرزندان را به سمت خطرپذیری هدایت کنند. این کار به استقلال فرزندان در آینده کمک می‌کند. بخشی از این پدیده در این واقعیت نهفته است که پدران کمتر فرزندان را تحسین می‌کنند.
- پدرها برخلاف مادران بازی‌هایی با بچه‌ها انجام می‌دهند که سرشار از بی‌نظمی است. پدرها بازی‌های پرسروصدا و شوخی‌های فیزیکی با فرزندانشان را ترجیح می‌دهند؛ بازی‌هایی که هیجان فیزیکی با کمترین قاعده و قانونی داشته باشد. گاتمن، روانشناس، معتقد است طبیعت بازی‌های فیزیکی پدر و فرزند، به فرزند یاد می‌دهد که چطور احساساتش را مثل تعجب، خشم و هیجان مدیریت کند.
مادرها
- عکس‌العمل طبیعی مادر از زمان به‌دنیا آوردن فرزند، تلاش برای امنیت نوزاد است. در واقع مادر محافظ فرزند محسوب می‌شود؛ محافظت از هر نوع خطری، خطرات محیطی، بیگانگان یا حتی آسیب‌هایی که کودک ممکن است به خود وارد کند. از سوی دیگر کودکان نیز این موضوع را درک می‌کنند.
- مادران اغلب وقتی با کودکان از طریق بازی یا صحبت‌کردن تعامل دارند، در واقع استعدادهای شناختی آنها را تحریک می‌کنند. مادران بیشتر با بچه‌های خود بازی‌های منظم، قاعده‌مند و چالش‌برانگیز می‌کنند. بچه‌ها را با پازل و کتاب سرگرم می‌کنند که به آنها قدرت شناخت و یادگیری قوانین جامعه را می‌دهد. حتی بازی‌های فیزیکی مادران با فرزندان از قوانینی پیروی می‌کند که فرزند باید از قدرت ذهنی برای هماهنگی در بازی استفاده کند.
- مادران معمولاً دوست دارند مراقبت و محبت بیشتری به فرزندان نشان دهند. آنها وقت بیشتری را صرف فرزند می‌کنند، با او صحبت می‌کنند و سؤال‌ها فرزندان را جواب می‌دهند؛ درحالی‌که پدران کمتر روی احساسات و بیشتر روی فعالیت‌های فیزیکی تمرکز می‌کنند.
- مادران در برخورد با کارهای نامناسب و عملکرد اشتباه کودک، فرصت بیشتری به او می‌دهند. پدران در این مواقع زودتر به سمت تنبیه کودک می‌روند.
- مادرها با فرزندانشان جدی‌تر حرف می‌زنند، اما پدرها اغلب با بچه‌ها شوخی می‌کنند و سربه‌سرشان می‌گذارند. رفتار پدر برای فرزندان کمتر قابل پیش‌بینی است. این شیوه رفتاری پدران، فرزندان را برای مواقع غیرمنتظره در زندگی آماده می‌کند.
- مادرها عموماً مهارت‌های احساسی و ارتباط برقرار کردن را به بچه‌ها یاد می‌دهند. پدرها معمولاً به فرزندانشان مهارت حل مسئله و بقا را می‌‌آموزند.
هدف از بزرگداشت روز جهانی والدین
بزرگ‌کردن بچه از نوزادی تا تبدیل شدن به یک فرد بالغ، کار سخت و پرمسئولیتی است که وظیفه اول والدین محسوب می‌شود. برای توجه‌دادن به این وظیفه که عشق بی‌قید و شرط می‌طلبد، روزی را برای قدردانی از والدین اختصاص داده‌اند. در روز والدین، خانواده‌ها، معلم‌ها، کودکان و سازمان‌های خانوادگی دور هم جمع می‌شوند، جشن می‌گیرند و در مورد نقش حیاتی والدین در تشکیل خانواده، صحبت می‌کنند.