نشست تخصصی «ساز و کار ارتباط سازمانهای مردمنهاد با دولت» با سخنرانی رضا درمان مدیرعامل جامعه یاوری فرهنگی و بیان تجربیات این موسسه خیریه برگزار شد.
در این نشست که روز 23 آبان ماه و به میزبانی اندیشکده مطالعات حاکمیت و سیاستگذاری برگزار میشد، تجربیات موفق همکاری میان یک سازمان مردمنهاد و سازمان دولتی مربوطه (وزارت آموزشوپرورش) بیان و راهکارهای اجرایی برای سازمانهای مردمنهاد درباره تعامل با دولت بیان شد.
رضا درمان با بیان این که تجربیات جامعه یاوری نشان میدهد سازمانهای مردمنهاد پتانسیلهای بزرگی برای مشارکت در توسعه دارند، گفت: «اگر بتوانیم برنامهریزان را متقاعد کنیم تا جایگاه واقعی این سازمانها را در برنامههای کلان توسعه کشور به آنها اختصاص دهند، توانستهایم موتور پیشران جدیدی برای اقتصاد و رشد کشور تدارک ببینیم.»
او با تاکید بر نقش سازمانهای مردمنهاد در پیشبرد اهداف جامعه اولین نقد بر فضای حاکم بر کشور را مربوط به مدل فکری سمنهایی دانست که تنها خود را در جایگاه متنقد دیده و بدون مطالعه تجارب دیگران و ایجاد فضای همکاری با یکدیگر به صورت غیرفعالانه شروع به فعالیت میکنند. درمان گفت: «این سمنها عموما خود را در جایگاه اپوزیسیون قرار داده و با استراتژیهای نادرست درهای تعامل با دولت را بر روی خود میبنند. آنها یادگیری را اولویت خود ندانسته و به اجرا بسنده نمودهاند.»
درمان با بیان این که در حال حاضر گفتمان همکاری دولت با سازمانهای مردمنهاد و همچنین همکاری بین سمنها نیز در حال توسعه است گفت: «در برنامههای کلان کشور و اسناد بالادستی جایگاهی برای سمن ها در نظر گرفته نشده است و این برخلاف نقش سمنها به عنوان رکن سوم توسعه ی پایدار است.»
او با اشاره به شیوه تعامل جامعه یاوری با نهادهای دولتی گفت: «جامعه یاوری در ابتدا خود را از موضع اپوزیسیون درآورد و برخلاف سمنهای دیگر به جای نقد دولت به همکاری با بخشهای دولتی پرداختیم. کارهای مورد نیاز دولت را به خوبی مطالعه کردیم و با اشراف بر اسناد بالادستیِ حرکتِ دولت در بخش مدرسه سازی، سعی کردیم که بهترین روش همکاری را برگزینیم و آن را توسعه دهیم.»
مدیرعامل جامعه یاوری فرهنگی با بیان این که در حال حاضر در موسسه حدودِ 12 نفر پرسنل مشغول هستند و این درحالی است که حدود 850 پروژه در سراسر کشور در حال پیگیری دارد ادامه داد: «فضای همکاری با سمنهای دیگر در موسسه یاوری به خوبی شکل گرفته و تلاش کرده ایم تا در بسیاری از مناطق از ظرفیتهای محلی همان منطقه استفاده نماییم.»